Święta to dla mnie okruchy wspomnień … może też nostalgia za tymi, których już nie ma? Zawsze kładę dodatkowe nakrycie na wigilijnym stole dla „zbłąkanego wędrowca”. Choć w duchu myślę raczej o moich bliskich, którzy odeszli. O rodzicach, o mojej babci Helenie (jedynej jaką poznałam), teraz także o teściowej, która „dyżurnie”lepiła pierogi i uszka na Wigilię. Ale jeszcze nie tak dawno, każde święta to była zabawa w Mikołaja i odczytywanie…
