Zupa fasolowa z makaronem

Tak prawdę mówiąc, miałam ją z „tyłu głowy” od paru miesięcy. Zupa fasolowa z makaronem to przysmak mojego męża. Ja wolę wersję z ziemniakami. Zresztą ziemniaki mogłabym jeść na wszystkie sposoby 😉 To niesamowite jak z rodziny niejadków robią się smakosze.

Oboje w dzieciństwie byliśmy strasznymi niejadkami, może mogło tak pozostać? Wtedy zdecydowanie łatwiej byłoby mi zostać bretarianką 😛 (żyjącą praną). A tak, uzależniona od jedzenia i odczuwania smaków czułabym teraz pustkę? Smutek? Za tym co utracone? To jak żałoba! Jedzenie uzależnia, zdecydowanie najbardziej ze wszystkich „nałogów”. Musimy jeść, żeby przeżyć, żeby mieć siłę, żeby nie chorować. Naprawdę? To „tylko” wdrukowany program do naszej świadomości. Jest fundamentalny, ale … można go zresetować. Przynajmniej tak twierdzą bretarianie 😀 Może komuś wydaje się to niedorzeczne/niemożliwe/absurdalne, ale to prawda. Bretarian wciąż przybywa, co prawda powoli, bo to wciąż pionierzy. Ale są – nie jedzą – żyją. I co najważniejsze, mają świetną kondycję i są zdrowi. Hmm … i młodnieją. Jeśli cała nasza „rzeczywistość” to Matrix, to nikt mi nie powie, że to niemożliwe.

Bez obaw, na razie nie planuję aż takiej rewolucji. Ale myślę, że tak wyglądał utracony Raj – ludzie nie musieli jeść (podobnie jak zwierzęta) ani pracować na swoje utrzymanie. Byli wolni. I szczęśliwi. I komuś bardzo, ale to bardzo się to nie podobało …

Zupa fasolowa z makaronem

Na zdjęciu niżej gałązka z liśćmi laurowymi w towarzystwie żołędzi. Drzewko laurowe urosło mi w tym roku całkiem pokaźne, a mimo to z bólem serca pozbawiłam je paru liści! Paradoks jakiś.