Mazurek pomarańczowy z migdałami

Co kraj to obyczaj, a właściwie co rodzina to inna tradycja 😉 Mazurki poznałam dopiero jak wyszłam za mąż, ponieważ moja mama piekła głównie babkę oraz babkę. Ręczne ucieranie pamiętam do dziś. Na niedzielę czy od święta była … babka. Chyba. Czasem sernik? Chociaż to było popisowe ciasto mojej babci. A ja bardzo lubię mazurki, zwłaszcza ten 🙂 Mazurek pomarańczowy z migdałami jest moim faworytem od pierwszego ugryzienia, jednak przepis modyfikowałam z czasem.

A to dlatego, że najpierw był za słodki. Po drodze zamieniłam cukier na ksylitol. Potem miałam jakieś obiekcje co do kruchego ciasta, a w końcu okazało się, że jedzenie pomarańczowych skórek to też nie najlepszy pomysł. Zwłaszcza w takich ilościach naraz. Dlatego pomimo zakupu bio pomarańczy i cytryn, zrezygnowałam z dodawania skórek do masy. Powodów jest wiele, począwszy od tego chociażby, że olejki cytrusowe mogą uczulać lub nasilać alergie, a skończywszy na prostej logice – wszystko dziś jest pryskane. Może bio mniej, ale „zwykłe” cytrusy aż lepią się od chemii. Co tu da szorowanie czy przelewanie wrzątkiem? Naiwność ludzka naprawdę mnie dziwi. To nic nie da!

Mazurek pomarańczowy z migdałami

Ciasto kruche jest tradycyjne na maśle, a do masy użyłam ksylitolu zamiast zwykłego cukru i już sam ten fakt sprawia, że to znacznie zdrowsza wersja. Można zjeść więcej niż kawałeczek bez wyrzutów sumienia. I tak zrobimy!

Sesja tym razem wiosenna – jasna i lekka, choć wcale tak lekko nie było, jak to się wydaje na zdjęciach. A to dlatego, że zdjęcia gotowego produktu to przysłowiowa wisienka na torcie 😉 Najpierw bieganina w kuchni, zagniatanie ciasta, wałkowanie, formowanie (bez końca poprawianie), wreszcie pieczenie. Już? Nie, jeszcze chwila. Lecę wybrać tło i dodatki. Jednoosobowa narada (bywa 🙂 ) … ciasto! Wyłączam, studzę … uf. Jeszcze tylko ugotować pomarańcze. A to nawet nie jest połowa całego przedsięwzięcia …

Więc i tak jeszcze jestem w lesie…

Na sesję rezerwuję sobie z godzinę. Gadżety, dodatki są, ale przekładanie gałązek z prawa w lewo i odwrotnie bywa męczące (czemu to tak sterczy! taśma, taśma, no nie, muszę obciąć). Dobrze, że nikt nie słyszy wtedy moich myśli. Tragikomedia murowana. Skąd się wziął ten robal?! No tak, z gałązki. Z łąki. Sama go przywlokłam. Boże, jaka ta konwalia śliczna, ledwo ją zauważyłam na parapecie między sadzonkami. Położę ją zamiast bazich kotków (tak, bazie też miałam) obok owieczki, będzie inaczej.

Kiedy więc fotograficzne dylematy mam za sobą, pozostaje tylko wybrać i przygotować zdjęcia. Oraz napisać post. Tylko 😛 A potem jeszcze media społecznościowe, ratuuunku!

A kto posprząta ten bajzel?! 2 deski do krojenia, nóż do mazurka i pomarańczy i wszędzie ten sok … cukier puder, pokruszone ciasteczko, listki i obcięte gałązki i 2 blendy do doświetlania. Dobrze, że chociaż kot śpi obok spokojnie po nocnych wojażach … a mógłby ugotować obiad. No właśnie, co na obiad???