Muffiny z fetą i botwinką czyli piknik za miastem

Ostatnio odkryliśmy stare/nowe miejsce, które kiedyś tętniło życiem i było licznie odwiedzane przez turystów, ale po powodzi zostało trochę zdewastowane. Czas i natura zrobiły swoje, miejsce wypiękniało i chyba nawet zdecydowanie zyskało na atrakcyjności. Dlatego koniecznie chciałam zrobić tam sesję! Muffiny z fetą i botwinką upiekłam wieczorem, a rano spakowaliśmy „drobny” bagaż i wyruszyliśmy w drogę 😀 Przydał się też kompot z kwiatów czarnego bzu i świeże morele. Pogoda dopisała znakomicie. Było ciepło i słonecznie, ale nie upalnie. Nie wiadomo o której zjedziemy z powrotem!

Miejsce zaciszne, płytkie zejście do wody, malownicze widoki , pluskające obok żaby (a może ropuchy?) – tylko jakiś upierdliwy wędkarz sapał mi za plecami, kiedy skończę robić zdjęcia, bo on by tu chętnie się rozłożył … Życie. Cóż, ja i tak nie wytrzymam w jednym miejscu dłużej niż 15 minut 😉 Nie dla mnie leżenie na kocyku. Może mam po prostu ADHD? Wiecie, że człowiek, który wymyślił jednostkę chorobową o nazwie ADHD, przed śmiercią przyznał się, że … ją wymyślił? Wymyślić jednostkę chorobową, a potem wyprodukować na nią „leki”. Tak działa dzisiejsza farmacja.

Po sesji można było się posilić i wyruszyć w plener. Nacieszyć oczy widokami. Poczuć woń kwitnących krzewów i nagrzane słońcem powietrze. Zauważyć promienie prześwitujące przez liście … i spotkać dzikie kaczki, a nawet parę łabędzi 🙂

Mój plan na lato? Wycieczki plenerowe 😀 Niekoniecznie z aparatem 😉

Złapałam jeszcze kwitnące akacje. Roztaczały wokół słodki, upajający zapach.

Muffiny z fetą i botwinką

Te urocze dzwoneczki znalezione na łące, kojarzą mi się z dzieciństwem. Zrywałyśmy je z koleżanką i przyklejałyśmy na powieki, jak sztuczne rzęsy 😉 Pierwszy raz udało mi się je sfotografować i wykorzystać do sesji 🙂

Przy wąskich i szerokich dróżkach, kwitły co i rusz jakieś rośliny. Omal nie dostałam oczopląsu 😉 Zwykłe, nasze polskie, polne kwiaty mają w sobie tyle uroku. Nawet pospolite trawy rosnące samopas są takie wiotkie i piękne.

Cała plenerowa sesja to poszukiwanie światła do zdjęć. Inaczej prezentuje się półcień, inaczej ujęcia pod słońce. Nie brałam ze sobą dyfuzora ani lampy, więc musiałam sobie poradzić ze światłem zastanym. I o to chodziło 🙂

Kilkakrotnie na spacerze zauważyłam dziko rosnące, piękne mirabelki. Już wiem gdzie udać się po zbiory 🙂

I teraz marzy mi się jakaś łódka!